ATAS NG patas na pamamahayag at bilang paggalang sa karapatan sa pagtugon ng sinuman sa pagkalimbag ng anumang isyung kanilang kinasangkutan, ating inilalathala dito ang “Opisyal na Pahayag ng Jose B. Lingad Memorial General Hospital Tungkol sa mga Batikos sa Serbisyong Medikal.”
Ito marahil ang kasagutan sa ating pagpuna na may pamagat na Ill-treatment at JB-Hell, (matutunghayan sa https://punto.com.ph/they-just-lie-there-and-they-die-there-ill-treatment-at-jb-hell/), pati na rin sa mga ibang lathalain at online platforms ng mga kasapi ng Central Luzon Media Association-Pampanga Chapter.
“Ang pamunuan ng [JBLMGH] ay patuloy na naglilingkod sa mga mamamayan ng Central Luzon,” bungad ng opisyal na pahayag.
“Sa kabila ng limitasyon ng pasilidad at kakulangan ng kawani, lahat ng pasyenteng idinudulog sa [ER] at [OPD] ay binibigyan ng atensyong medikal…,” susog nito, kaakibat ang litanya ng paghihirap at pagpapakasakit dala ng mga limitasyon – 137 na critical care beds sa ICU, sa kabila ng pagdagsa ng mga pasyenteng nanggagaling hindi lamang sa Pampanga kundi sa buong rehiyon at referral mula sa ibang ospital na pribado o pampubliko.
“Sa bawat araw may mahigit (sic) kumulang sa 300 na pasyente sa Emergency Department at 1,200 sa OPD ang aming pinagsisilbihan,” punto ng pahayag. “Sa gitna ng lahat ng ito, ang mga healthcare workers ng JBLMGH ay patuloy na inilalaan ang kanilang talino at kakayahang upang mapaglingkuran ang taong bayan sa kabila ng puyat, pagod…”
Panaghoy na pangangatuwiran – sa wikang Ingles, argumentum ad misericordiam – na tumatagos sa kaibuturan ng puso, bagama’t fallacy o kamalian sa lohika ay tumitimo na rin sa lunan ng kaisipan. Ito ang salpok ng opisyal na pahayag, na nagmuntik-muntikan nang magpaluhod sa akin upang pagsisihan ang aking sinulat… kaipala’y maliwanagan lamang sa kawastuhan nito – ng aking komentaryong Ill-treatment at JB-Hell – dahil na rin sa idinugtong pa ng kanilang opisyal na pahayag “… at hindi makatarungang panglilibak lalong-lalo na sa social media.”
Kailan pa naging panglilibak ang paglalahad ng pighati sa pagkawala ng mga mahal sa buhay – lola, lolo, ina, ama, asawa, anak, kapatid, tiyo’t tiya o kaibigan man lamang – dahil sa di-tama o kakulangan sa panlapat ng lunas, o di man lang pag-aasikaso sa pasyente na kanilang dinala sa JBL?
Kailan pa naging panglilibak ang paghayag ng kanilang masasakit na karanasan sa kapalaluan ng iba’t ibang mga kawani sa JBL, mula duktor at nars, hanggang doon sa mga tanggapang-administrtibo, kasama pa ang mga sikyu?
Hirit pa ng pahayag ng JBL: “Hinihiling namin sa mga pasyente at mga mamamayan na maging mapanuri sa mga nababasang mga pahayag at sa ating mga mamamahayag na magbigay ng makatarungan at patas na mga pabatid.”
Ang hiling ng JBL ay hindi na kailangan: Tunay na mapanuri ang mga pasyente at mamamayan — lalo’t higit yung mga namatayan – sa mga nalathala nitong mga araw tungkol sa ngayo’y sinasabing batikos sa serbisyong medikal. Ang resibo? Ang matagal nang kinikimkim na sakit ng kalooban sa madilim nilang karanasan sa JBL ay sumambulat sa liwanag bunsod ng mapanuring paglalathala sa mapait na sinapit sa ospital ng kawani ng modistang si Mich Viray. Ang sulat reklamo ni Bb. Viray kay Dr. Monserrat Chichioco, pinuno ng JBL, ang nagsilbing mitsa ng pagsabog ng nagpupuyos na damdamin ng lahat ng nakaranas ng kalabisan, kakulangan, o kapalaluan sa JBL.
Sa panig naman ng mga mamamahayag, ano ang hindi patas at di-makatarungan sa naibalita tungkol sa isyu ng JBL? Dokumentado ang reklamo ni Bb. Viray, nagbigay ng pahayag ang mismong biktimang si Ruby Ann Lazaro, inilabas din ang sagot ni Dr. Chichioco. Kompletos rekados ang balita.
O baka, ang tinutukoy ng kanilang opisyal na pahayag ay ang nasulat nga nating “They just lie there, and they die there. Ill-treatment at JB-Hell” (kumpletong pamagat)?
Ito po ay opinyon – isang komentaryo na nagbubusisi, nagsusuri, tumutuligsa, at lumiliwanag sa isyung tinatalakay. Walang naisulat sa ating salaysay ang hindi nakaugat sa katotohanan. Pati na ang pagtaguri ng “JB-Hell” sa ospital – bunsod ng mga paglalahad sa social media ng mga totoong katauhan ng anila’y mala-impiyernong karanasan sa JBL.
Iyon ang aking naging batayan. Hindi ko na nga isinulat: “Kung impiyerno na nga ang JBL, kailangan pa bang itanong kung si ‘Taning ang naghahari dito?”
Samo ng JBL: “Huwag po sanang yurakan ang reputasyon ng institution at ang mga kawani na tapat na naglilingkod sa pamamagitan ng pangkalahatang pamamahayag na walang sapat na batayan.”
Ang paglalahad ng katotohanan, gaano man kahapdi, sa mga napapatungkulan – lalo’t higit sa mga nanunungkulan bilang mga lingkod bayan – kailan man ay hindi pagyurak sa kanilang reputasyon.
Ang masamang gawa at di-mabuting gawi ang yumuyurak hindi lamang sa reputasyon, kundi sa mismong pagkatao. Kaya walang dapat ikabahala ang mga tapat na naglilingkod, mandi’y marapat lamang na sila ay gawing uliran.
Hindi rin natin minamaliit o inaalis ang bilang ng mga napagaling sa JBL. Por diez porciento, este, por Dios por santo, ospital yan at pagpapagaling sa maysakit ang tanging dahilan ng pagkakatatag nito.
Entonces, ang mga kakulangan nito sa pagpapatupad sa natatanging misyon ay marapat lamang na suriin para iwasto.
Dahila sa katagalan ng kawalang kalunasan, ang problema sa JBL ay matatawag nang systemic dysfunctionality – sa mata ng madla, wari baga’y kanser na kumalat na sa buong katawan at tanging hintuturo’t hinlalaki na lamang ang hindi pa tinatamaan. Ito ang dapat pagtuunan ng masinsinan at malawakang pagsisiyasat.
Hirit pa more ng JBL: “Ang lahat ng reklamo at hinaing ng mga pasyente ay patuloy na tinutugunan at makakaasa ang taong-bayan na lahat ng karampatang aksyon at pagtatama ay ginagawa at patuloy na gagawin ng pamunuan upang patuloy na makapagbigay ng “Serbisyong may Lingap, Husay, at Malasakit.”
Ito ay isang malaking kabulaanan. Bukod sa inihain ni Bb. Viray, may iba pa bang reklamo ang napabalitang tinugunan ng JBL?
Ang nagdudumilat na katotohanan: Ang delubyo ng hinagpis at siphayo, ng nagngangalaiting galit na bumulwak sa social media at bumaon sa JBL ay patunay ng kakulangan kundi man ganap na kawalan ng katugunan, lalo’t higit karampatang aksyon, at pagtatama sa mga karaingan ng mga pasyente at mamamayan.
