King pangabait ku, atna ka kasaya,
Pane ing lawe mu, kabang karga karga,
Sakit a dinanas, bigla mung migkampa,
Ing yatu binandyan, king palad mu Ima
Mumunang salita, lalung migpasaya,
Migit n’yang dimdam, ing amanung “Ima,”
Takbang kung mabagal, atin kang alala,
Baka ‘ting malyari, akung madisgrasya
Kabang matudtud ku, dinalan king isip,
Akung daramdaman, malamyus mung boses,
Anging e patugut, pamepe ing gamit,
Panlako lisangan, kabang maka-idlip
Damang dama ku, lungkut king mata mu,
Anyang mikasakit, labis kang megulu,
Senat mung dadalan, gawan e mu balu,
Mapilan a aldong, e magkang-datutu
‘Nyang meragul naku, atyu ka palagi,
Halus buong bie mu, kaku ka miglagi,
E ka man mitagan, king kekang sarili,
Pitda mung ligaya, kaku mu binili
Balang mengalabas, deng bulan at banua,
Maputi mung buak, mangalagas na,
Pati na ing kimut, mebawas ing sigla,
E mu asalikut, tutua na ka Ima
Anggang mirate ka, king malalang sakit,
Lambing parin kaku, e mu awawaglit,
Yapus mung matimid, kaul mung majigpit,
E buring mako ku, maski mu pinandit
Lua king mata ku, kusa nang mamagus,
Iwasang lawen ka, baka mu atalus,
Ban e midagdagan, ing daing at lungkut,
Pati na king pusung, lubus malulunus
Kabang mawawala na, kekang pangisnawa,
“Kaluguran da ka ‘Nak,” tauli mung salita,
Tanging ing kaul ku, ing ganti ku keka,
Kaibat na kanita, migpyak na ka mata.
Kabang mabie la pa, deng kekatamung Ima,
Ing buong bie tamu, ilaan sa karela.
Pota waring ala ne, karin aalala,
Na minsan ating Ima, keka meg-aruga.
