Kung nakakamatay itong pagmumura:
Na ‘anak ng puto’ at ‘puto ng ina’
Na ibinabato kay Lito Atienza
At kay Tolentino ng galit na Masa,
Tuwing may akasya silang madaanan
Na itinutumba sa tabi ng daan
Ng McArrthur Hiway sa gawing Sindalan
Nitong nakaraan mga ilang araw,
Ay baka sa oras na ito’y dedbol na
O nasa (impyerno?) na ang kaluluwa,
Ng mga naturang alagad ni Gloria
Sa tindi ng mga panalangin nila;
Kung saan ang iba’y di pa makuntento
Sa kamumura riyan ng ‘anak ng puto,’
Ay idinadasal pa rin n’yan siguro
Na sana ay madaganan yan pareho;
Ng mga akasyang pinuputol nila
Upang mapagtanto ni Lito Atienza
At nitong Direktor dito sa Pampanga
Ng DPWH na kasuwato niya;
Sa pagpapairal ng ‘massive tree cutting,’
Itong hinagpis d’yan ng nakararaming
Nanghihinayang sa ginawang pagkitil
Sa mga punong yan ng ‘anak ng teting’!
At di lamang residente ng Pampanga,
Ang nagsabing bakit kailangang gawin pa
Itong ‘widening’ ng nasabing kalsada
Samantalang itong NLEX nariyan na.
(Na dapat ay di na isina-pribado
Ng pamahalaan ang pagpapatakbo;
Kung saan ang toll fee’y sumirit ng husto
Kaya’t ang naisip na alternatibo
Ay ipagawa ni Pangulong Arroyo
Ang daang yan para sa can’t afford kuno?,
Di baleng ‘health’ natin itong mamiligro
Sa pagkawala ng protector na ito;
Laban sa maruming hanging binubuga
Ng mga sasakyan at ka’lintulad na
Makinarya nitong maraming pabrika
Na matinding usok din ang dulot nila
At siyang sinasala ng mga punong yan
Upang itong carbon dioxide na taglay
Ay ma-transform into oxygen, at siyang
Malanghap natin ng ligtas habang buhay!)
Pero nang dahil ba sa yan ay kalangkap
Ng pagsulong o progreso nitong lahat
Ay basta na lamang tayo di titinag
Kahit buhay natin ang mawala’t sukat?
Sa patuloy na pagwawalang bahala
Natin sa bagay na posibleng mawala,
Gaya na lang nitong pagpatay ng kusa
Sa kalikasan na mahalagang lubha!
Hihintayin pa ba nating maging huli
Na ang lahat bago natin yan isisi
Sa ibang tao o sa ating sarili,
Ang di pagkilos sa posibleng mangyari?
Na ‘anak ng puto’ at ‘puto ng ina’
Na ibinabato kay Lito Atienza
At kay Tolentino ng galit na Masa,
Tuwing may akasya silang madaanan
Na itinutumba sa tabi ng daan
Ng McArrthur Hiway sa gawing Sindalan
Nitong nakaraan mga ilang araw,
Ay baka sa oras na ito’y dedbol na
O nasa (impyerno?) na ang kaluluwa,
Ng mga naturang alagad ni Gloria
Sa tindi ng mga panalangin nila;
Kung saan ang iba’y di pa makuntento
Sa kamumura riyan ng ‘anak ng puto,’
Ay idinadasal pa rin n’yan siguro
Na sana ay madaganan yan pareho;
Ng mga akasyang pinuputol nila
Upang mapagtanto ni Lito Atienza
At nitong Direktor dito sa Pampanga
Ng DPWH na kasuwato niya;
Sa pagpapairal ng ‘massive tree cutting,’
Itong hinagpis d’yan ng nakararaming
Nanghihinayang sa ginawang pagkitil
Sa mga punong yan ng ‘anak ng teting’!
At di lamang residente ng Pampanga,
Ang nagsabing bakit kailangang gawin pa
Itong ‘widening’ ng nasabing kalsada
Samantalang itong NLEX nariyan na.
(Na dapat ay di na isina-pribado
Ng pamahalaan ang pagpapatakbo;
Kung saan ang toll fee’y sumirit ng husto
Kaya’t ang naisip na alternatibo
Ay ipagawa ni Pangulong Arroyo
Ang daang yan para sa can’t afford kuno?,
Di baleng ‘health’ natin itong mamiligro
Sa pagkawala ng protector na ito;
Laban sa maruming hanging binubuga
Ng mga sasakyan at ka’lintulad na
Makinarya nitong maraming pabrika
Na matinding usok din ang dulot nila
At siyang sinasala ng mga punong yan
Upang itong carbon dioxide na taglay
Ay ma-transform into oxygen, at siyang
Malanghap natin ng ligtas habang buhay!)
Pero nang dahil ba sa yan ay kalangkap
Ng pagsulong o progreso nitong lahat
Ay basta na lamang tayo di titinag
Kahit buhay natin ang mawala’t sukat?
Sa patuloy na pagwawalang bahala
Natin sa bagay na posibleng mawala,
Gaya na lang nitong pagpatay ng kusa
Sa kalikasan na mahalagang lubha!
Hihintayin pa ba nating maging huli
Na ang lahat bago natin yan isisi
Sa ibang tao o sa ating sarili,
Ang di pagkilos sa posibleng mangyari?
