SA PAGDIRIWANG ng ika-162 taon ng kapanganakan ni Gat. Andres Bonifacio—ang Dakilang Anak-Pawis na naging Gulugod ng Himagsikan, ang apoy na unang nagliyab sa paghihimagsik, at nagtatag ng makabayang Katipunan—hindi lamang natin ginugunita ang kanyang walang takot na pagtindig laban sa malupit at mapaniil na kolonyalismong Kastila, inaalala din natin ang apoy na ibinaga niya sa puso ng sambayanan: ang tapang na tumangging yumuko, ang lakas na nanggagaling sa nagkakaisang bayan.
Ipinakita ni Bonifacio na ang tunay na kapangyarihan ay nasa kamay ng karaniwang mamamayan—sa mga manggagawa at maralitang lumalaban araw-araw, sa mga tinig na binalewala ngunit hindi kailanman nanahimik.
Habang ang mga mananakop at mga elitistang kasabwat nila ay nagpayaman sa pamamagitan ng pandarambong at pang-aapi, itinuro ni Bonifacio na may hangganan ang pagtitiis, at kapag nilampasan ito, ang bayan ay bumabangon, lumalaban, at nagwawagi.
Ngayon, higit isang siglo matapos itaas ang unang sigaw ng himagsikan, may bagong kaaway ang sambayanan—hindi banyaga, kundi ang malalim, sistemiko, at walang habas na korapsyon na sumisipsip sa yaman ng bayan at umaalipin sa kinabukasan ng bawat Pilipino.
Ito ang modernong mukha ng paniniil. At ito ang dapat harapin, buong tapang, ng mamamayang minana ang diwa ng Katipunan.
Sa bawat pisong ninanakaw, may batang pinagkaitan ng edukasyon.
Sa bawat kontratang dinaya, may pamilyang lalong naghihirap.
Sa bawat opisyal na nagnakaw, may sambayanang nilulunod sa utang at kawalan ng pag-asa.
Ito ang mga kalagayang hindi palalampasin ni Bonifacio. Ito ang katiwaliang dudurugin niya—at tungkuling ipagpatuloy natin ngayon.
Kaya’t sa araw ng kanyang kapanganakan, hindi sapat ang pag-alala.
Panawagan ito sa pagkilos. Panawagan ito sa mamamayan na buuin muli ang lakas ng loob, ipunin ang galit sa kawalan ng katarungan, at ipagtanggol ang karapatang magkaroon ng gobyernong tunay na para sa bayan.
Sa ngalan ni Bonifacio, manindigan tayo laban sa katiwalian.
Sa ngalan ng Katipunan, manindigan tayo para sa katotohanan at pananagutan.
At sa ngalan ng sambayanang Pilipino, ipakita natin na ang lakas ng bayan—kapag nagkaisa—ay mas makapangyarihan kaysa sinumang tiwali o mapagsamantala.
Mabuhay si Andres Bonifacio.
Mabuhay ang sambayanang lumalaban.
