Pinakamatalik mang magkaibigan,
Magkakamag-anak o iisang angkan,
Sa ngayon, ang tunay na kahalagahan
Ng bagay na yan ay dekorasyon na lang
At bale wala na sa panahong ito
Ang relasyong dapat igalang ng husto
Ng nakararami nating pulitiko,
Na tila wala na rin namang respeto
Kahit sa sarili… basta’t manalo lang,
Ay di baleng sila nga po’y mapintasan;
Gaya nitong tuwing bago maghalalan
Ay paiba-iba ng kampo ang ilan.
Na lubhang malayo sa dati’y marangal
Ng pagkakilala sa ‘ting pulitikal
Na panuntunan at kagandahang asal,
Itong sa ngayon ay tila umiiral.
Bunsod na rin nitong ang iba siguro
Ay tanging personal na interes nito
Ang nasa isip at di pagseserbisyo
Ng tapat sa bayan ang talagang plano.
Kung kaya kahit na mag-‘over the bakod’
Ay iba ay di na nangingiming lubos,
At sa pakapalan na lamang ng apog
Idinadaan ang kapritsong baluktot.
Tama po ba namang dating magkalaban
Ay magkatiket na sa kasalukuyan?
At kung noon ay laging pinipintasan
Pero ngayon ay pawang papuri naman?
At mayrun di namang magkakampi noon
Ngunit mahigpit na magkalaban ngayon;
Gaya na lang nitong ilang ambisyosong
Maging Pangulo sa susunod na taon.
Liban sa iba pa na palipat-lipat
Ng partido para lamang mai-‘line up’
Sa inaakalang grupong mas malakas
Kaya malamang na manalo at sukat.
Pero pagdating sa sila-sila mismo
Ay nag-aagawan sa iisang puesto,
Ya’y magsisiraan sa kung anong punto
Kahit pa man sila’y magkakapartido.
At yan bunsod na rin nga po marahil
Na ang pulitika’y walang pinipiling
Katotong tunay na maasahan mandin
Na magiging tapat at di talusaling.
Pagkat sadya yatang itong pulitika
Ay talagang walang tiyak na kasangga;
Sa dahilang naging kaugalian na
Ng nakararami ang paiba-iba
Na ang niyayakap para lang manalo
Di baleng sila ay pintasan ng tao,
Dala na rin nitong nahasa ng husto
Ang iba sa ganyang uri ng estilo.
Na mas masahol pa kung ihalintulad
Sa kalapati r’yang mababa ang lipad,
Itong aywan lang kung ano pang dignidad
Mayrun ang marami nating ‘public servant.’
Magkakamag-anak o iisang angkan,
Sa ngayon, ang tunay na kahalagahan
Ng bagay na yan ay dekorasyon na lang
At bale wala na sa panahong ito
Ang relasyong dapat igalang ng husto
Ng nakararami nating pulitiko,
Na tila wala na rin namang respeto
Kahit sa sarili… basta’t manalo lang,
Ay di baleng sila nga po’y mapintasan;
Gaya nitong tuwing bago maghalalan
Ay paiba-iba ng kampo ang ilan.
Na lubhang malayo sa dati’y marangal
Ng pagkakilala sa ‘ting pulitikal
Na panuntunan at kagandahang asal,
Itong sa ngayon ay tila umiiral.
Bunsod na rin nitong ang iba siguro
Ay tanging personal na interes nito
Ang nasa isip at di pagseserbisyo
Ng tapat sa bayan ang talagang plano.
Kung kaya kahit na mag-‘over the bakod’
Ay iba ay di na nangingiming lubos,
At sa pakapalan na lamang ng apog
Idinadaan ang kapritsong baluktot.
Tama po ba namang dating magkalaban
Ay magkatiket na sa kasalukuyan?
At kung noon ay laging pinipintasan
Pero ngayon ay pawang papuri naman?
At mayrun di namang magkakampi noon
Ngunit mahigpit na magkalaban ngayon;
Gaya na lang nitong ilang ambisyosong
Maging Pangulo sa susunod na taon.
Liban sa iba pa na palipat-lipat
Ng partido para lamang mai-‘line up’
Sa inaakalang grupong mas malakas
Kaya malamang na manalo at sukat.
Pero pagdating sa sila-sila mismo
Ay nag-aagawan sa iisang puesto,
Ya’y magsisiraan sa kung anong punto
Kahit pa man sila’y magkakapartido.
At yan bunsod na rin nga po marahil
Na ang pulitika’y walang pinipiling
Katotong tunay na maasahan mandin
Na magiging tapat at di talusaling.
Pagkat sadya yatang itong pulitika
Ay talagang walang tiyak na kasangga;
Sa dahilang naging kaugalian na
Ng nakararami ang paiba-iba
Na ang niyayakap para lang manalo
Di baleng sila ay pintasan ng tao,
Dala na rin nitong nahasa ng husto
Ang iba sa ganyang uri ng estilo.
Na mas masahol pa kung ihalintulad
Sa kalapati r’yang mababa ang lipad,
Itong aywan lang kung ano pang dignidad
Mayrun ang marami nating ‘public servant.’
