Kung tutuusin, di naman biglaan ang pagkamatay ni Francis Magalona. May mga nabigla pero halos nakatitiyak kaming handa na’ng pamilya ni Kiko na sa kamatayan nga magwawakas ang maselan niyang kalagayan.
“I think I’m coping well enough because I’ve been prepared naman for this. Both of us, me and Francis we’re prepared for this moment to happen. So, by the grace of God, He led the way para mas makayanan ko ito,” nakangiting sabi ni Pia, na very composed sa kabila ng pagkawala ng kanyang mister.
“You know like, normally, when you’re just having fun together…parang life is like one big party. Every day, with all the blessings… hindi naman sa devastated, kaya lang parang, ‘Ha?’ Bigla ka na lang na-diagnose of a disease, di ba? You know, this is something na bago sa akin kaya ang ginawa ko, ine-educate ko rin ang sarili ko about it kesa mag-panic ako. So, yun, I have prepared myself either pwedeng mabuti ang mangyari or masama rin. So, realistic talaga.”
Inalala pa ni Pia yung huling sandaling kapiling ang kanyang mahal na asawa. Like she says, nakahanda na siya for the worse kaya nasasaktan man, pilit pa ring pinipigil ito ni Pia Arroyo.
“He was awake. He was sedated, but the doctor told me to talk to him. I want to clear yung mga haka-haka. Never siyang naging comatose. Never siya…wala siyang bugbog or anything sa body. Talagang alert na alert siya… ang mind niya. Except, of course, nung na-sedate na siya. Binigyan siya ng mga gamot para hindi niya maramdaman yung masakit sa katawan niya.
“Kasi sa leukemia, masakit siya kapag naggu-grow back yung bone marrow na pinapatay ng chemo. So, yun lang. Para sa akin naman, yung last moment was like hindi naman naiba sa ibang araw kasi lagi ko naman siyang nakakasama, so alam na alam ko siya. You know, parang it went too fast. But thinking about it, I think it’s better that way na mabilis,” lahad ni Pia.
Si Pia pala ang make up artist ni Kiko. Sa mga lakad, lagging kasama si Pia, and she saw to it na siya ang personal na nagme-make up sa kanyang asawa.
“Oh, yeah. Yun nga, if ever it comes to this, gusto niya ako pa rin [ang magme-makeup sa kanya]. Kasi I used to do his makeup. Kasi parang he has a way talaga na he likes it. So, yung when he was really getting made up, yun na rin… Hindi naman ako yung ano [nag-makeup], pero ginayd ko yung gumawa. I want to thank you rin, give credit din dun sa gumawa. Ginayd ko lang naman para yung gusto niyang way.”
Wala bang pinagbilin dun sa mga bata?
“Going back dun… meron siyang mga things na ganun. Kaya lang, wala naman talaga yung last bilin talaga. Kasi nga, he was on respirator, ano na siya…parang natutulog lang. He needs the respirator, ventilator, kasi yung paghinga niya congested. Punung-puno yung [lungs] niya ng pneumonia, ng fluids, ng blood cells niya. Yun ang problem niya talaga kaya siya na-confine nitong last time. Ito lang yung Tuesday na ito [March 3].”
Did you ever think this was his last confinement?
“Looking back, akala namin yung first was yung last time na. Yung second time, akala mo yung last time na. And then, parang he gets away with it. So, parang sanay ka na. Parang akala mo lalabas ka na. Mapagbiro nga talaga yung life, di ba?
“Going back dun sa pinagbilin, wala naman but ever since na na-diagnose siya [with leukemia], talagang kapag kinakausap niya yung mga anak niya, mas ano na siya…parang on a different level of fatherhood. Hindi na… may fun and games pa rin, pero he would have serious moments with them,” pagbabahagi ni Pia.
“I think I’m coping well enough because I’ve been prepared naman for this. Both of us, me and Francis we’re prepared for this moment to happen. So, by the grace of God, He led the way para mas makayanan ko ito,” nakangiting sabi ni Pia, na very composed sa kabila ng pagkawala ng kanyang mister.
“You know like, normally, when you’re just having fun together…parang life is like one big party. Every day, with all the blessings… hindi naman sa devastated, kaya lang parang, ‘Ha?’ Bigla ka na lang na-diagnose of a disease, di ba? You know, this is something na bago sa akin kaya ang ginawa ko, ine-educate ko rin ang sarili ko about it kesa mag-panic ako. So, yun, I have prepared myself either pwedeng mabuti ang mangyari or masama rin. So, realistic talaga.”
Inalala pa ni Pia yung huling sandaling kapiling ang kanyang mahal na asawa. Like she says, nakahanda na siya for the worse kaya nasasaktan man, pilit pa ring pinipigil ito ni Pia Arroyo.
“He was awake. He was sedated, but the doctor told me to talk to him. I want to clear yung mga haka-haka. Never siyang naging comatose. Never siya…wala siyang bugbog or anything sa body. Talagang alert na alert siya… ang mind niya. Except, of course, nung na-sedate na siya. Binigyan siya ng mga gamot para hindi niya maramdaman yung masakit sa katawan niya.
“Kasi sa leukemia, masakit siya kapag naggu-grow back yung bone marrow na pinapatay ng chemo. So, yun lang. Para sa akin naman, yung last moment was like hindi naman naiba sa ibang araw kasi lagi ko naman siyang nakakasama, so alam na alam ko siya. You know, parang it went too fast. But thinking about it, I think it’s better that way na mabilis,” lahad ni Pia.
Si Pia pala ang make up artist ni Kiko. Sa mga lakad, lagging kasama si Pia, and she saw to it na siya ang personal na nagme-make up sa kanyang asawa.
“Oh, yeah. Yun nga, if ever it comes to this, gusto niya ako pa rin [ang magme-makeup sa kanya]. Kasi I used to do his makeup. Kasi parang he has a way talaga na he likes it. So, yung when he was really getting made up, yun na rin… Hindi naman ako yung ano [nag-makeup], pero ginayd ko yung gumawa. I want to thank you rin, give credit din dun sa gumawa. Ginayd ko lang naman para yung gusto niyang way.”
Wala bang pinagbilin dun sa mga bata?
“Going back dun… meron siyang mga things na ganun. Kaya lang, wala naman talaga yung last bilin talaga. Kasi nga, he was on respirator, ano na siya…parang natutulog lang. He needs the respirator, ventilator, kasi yung paghinga niya congested. Punung-puno yung [lungs] niya ng pneumonia, ng fluids, ng blood cells niya. Yun ang problem niya talaga kaya siya na-confine nitong last time. Ito lang yung Tuesday na ito [March 3].”
Did you ever think this was his last confinement?
“Looking back, akala namin yung first was yung last time na. Yung second time, akala mo yung last time na. And then, parang he gets away with it. So, parang sanay ka na. Parang akala mo lalabas ka na. Mapagbiro nga talaga yung life, di ba?
“Going back dun sa pinagbilin, wala naman but ever since na na-diagnose siya [with leukemia], talagang kapag kinakausap niya yung mga anak niya, mas ano na siya…parang on a different level of fatherhood. Hindi na… may fun and games pa rin, pero he would have serious moments with them,” pagbabahagi ni Pia.
