Misan, king aplaya, kakung apaninap
Ing Ginu abe ke, king pampang maglakad;
Nung nu’ ku tengalan king maputing balas,
Kaparis la kabud ding makalto bakas,
A malino marka ding bitis ning Mesyas;
At ding kaku e mo’ unabis abakas.
Dapot mekakit kung bakas a’yaliwa
A e ku balu nung linto na lang bigla;
Deti pabilug la at malapad bagya,
At e bakas bitis ing lalto masala;
Pablasang bukud king malapad lang bina,
Aslu menus anti meng sildak ing banga.
“Ginu” ngaku, tiktak la pu pangalapad
Ban ding bakas a ren kaku la menibat;
Lalu’t maragul la, pabilug at lapad
Inya e malyaring tau ya’ing tinalas;
Makasiguru kung deting linto bakas
E la pu kanaku o kenu man ibat!”
“Anak” nganing Ginu, banayad sinabi:
“King makabang aldo, malaut a biahi,
Kakargan da na ka’t ingatan parati,
Pero ikang alang lugud king sarili;
Inya e mu na ku asisian kanini
Nung ken da na kamu lakwan dili-dili.
King kanaku e mu lubus pamamintu
Pauli ning baug a kapanwalan mu,
Lalu mung mebuya at melubak ustu
Kasalpantayanan a yukul mu kaku;
Inya naman ngening binang tikal na ku,
Sildak da na ka ping e mu pilan ukdu!”
King bie na ning tau daratang nung misan,
Ing nu’ dapat gunyat matatag kimut yan
Para king sarili niting kapakanan,
At e niamu kabud pane kikilikan:
At nung ali nanung tanda nang malakwan,
Nune bakas buldit king balas mikintal?!