First love never dies. Sino na nga ba ang nakalimot sa kanyang unang pag-ibig? Kung meron man, wala akong alam na tao, lalaki man o babae, na nakadama ng mga unang tibok ng pagmamahal at pagkatapos ay tuluyang nakalimot.
Pero marami akong alam na kailanma’y di nakalimot sa kanilang unang pag-ibig, maging sa totoong karanasan ng buhay o sa mga istoryang hinabi lamang ng isip o imahinasyon tulad ng mga napapanood natin sa sine o nababasa sa mga love stories na kinatha ng mga batikang manunulat na Pilipino at banyaga, at maging sa mga awitin man.
Mga istorya at awitin na nagsasabing “first love never dies.” Natatandaan ko pa ang mataimtim na panambitan ng unang parapo ng isang lumang awitin:
Ang tangi kong pag-ibig
Ay minsan lamang
Nguni’t ang iyong akala
Ay di ito tunay
Di ko lilimutin magpakailan pa man
Habang ako ay narito
At may buhay.
To the good and kind readers of Agyu Tamu! Atbpa, I have a confession to make. Long before I fell in love with my dearly beloved wife Miniang who is now the good mother of my three fine young sons, I had fallen deeply in love with someone else. The place of my birth, the city that first enamored my own parents and which they have loved so well, has enamored me as well since the early innocent days of my youth and has aroused in me the same passionate feelings that it has aroused in my parents.
As my parents have loved Angeles City and the Angelenos and dedicated to them a lifetime of service—my father served as vice-mayor of Angeles City for twenty-four years, with my mother always by his side as a devoted partner in serving the people of Angeles—I have sipped from the same cup of affection and service for the city and for its people.
How could one ever forget one’s first love? Even when I had to leave the city to study in Manila, the thoughts of my family, my friends, and the people of my beloved city were always on my mind. I was forever coming back to my beloved. So that when I finished college and passed the bar, I chose to stay here permanently, raise a family here, practice law here—here to stay and serve my beloved.
Papano ko nga ba malilimot ang una kong pag-ibig? Dito nagkausbong ang mga una kong pangarap. Dito ako bumuo ng mga bagong panaginip. Dito ko rin tutuparin ang pangakong pinagtibay sa sarili na ang panahon, lakas, kakayahan at talino na ipinagkaloob sa akin ng Puong Maykapal ay iuukol ko sa paglilingkod para sa kabutihan ng aking sinilangang bayan at ng aking mga mahal na kababayang Angeleno.
And so here I am, in good times or bad. I may go away to some other place every now and then to answer a call of service for country or to do a public duty, but I always come back after the work is done, or after each mission is accomplished—and always I thought of whatever is good for my beloved, or what benefits I can bring to my city, be it in terms of public projects or social funds that my beloved needs, or honor to its good name by doing my duty well. For wherever I go or whatever duty I perform, I carry with me the memory of my beloved’s good name.
Papano ko nga ba malilimutan ang una kong pag-ibig, laluna na ngayon na nadarama ko ang kanyang mga hinaing, naririnig ko ang kanyang tinig, tumatawag, humihingi ng kalinga, tinig na nagdurusa.
Sa aking mga pagbisita sa mga barangay, sa aking mga pakikipag-usap sa aking mga mahal na cabalen, sa aking pakikipanayam sa mga kabataan at sa kanilang mga magulang, ay nagtumibay sa akin ang kapasyahan na ito na ang takdang panahon para isakatuparan ko ang mga minimithing panaginip para masagip ang Siyudad Angeles sa kapabayaan ng mga kasalukuyang namumuno, at maibalik dito ang kanyang dating angkin na kabunyian at dangal, ang kanyang dating kasaganaan at kagandahan, at ang kanyang dating kasiglahan.
I hear the call of my beloved city. I hear the yearnings of my dear kababayans.
How can I forget my first love? How can I deny the dreams of my youth? How can I still the passions that now strongly burn within me?
Atin pa kayang aliwang klasing lugud ing malyari kung ibie, nung aliwa itang lugud na kapalit ing kanakung bie. Minuna keng liguran ing kanakung balen, marapat mu rin na iti ing kanakung panauli.
Kakaluguran kung kabalen, miabe-abe tamu king lugud at misaup saup tamu king kagiwan, agyu tamu talakad, agyu tamung mibangun. Luid kayu, ikayung Angeleno.
See you again next week and Mabuhay!
Pero marami akong alam na kailanma’y di nakalimot sa kanilang unang pag-ibig, maging sa totoong karanasan ng buhay o sa mga istoryang hinabi lamang ng isip o imahinasyon tulad ng mga napapanood natin sa sine o nababasa sa mga love stories na kinatha ng mga batikang manunulat na Pilipino at banyaga, at maging sa mga awitin man.
Mga istorya at awitin na nagsasabing “first love never dies.” Natatandaan ko pa ang mataimtim na panambitan ng unang parapo ng isang lumang awitin:
Ang tangi kong pag-ibig
Ay minsan lamang
Nguni’t ang iyong akala
Ay di ito tunay
Di ko lilimutin magpakailan pa man
Habang ako ay narito
At may buhay.
To the good and kind readers of Agyu Tamu! Atbpa, I have a confession to make. Long before I fell in love with my dearly beloved wife Miniang who is now the good mother of my three fine young sons, I had fallen deeply in love with someone else. The place of my birth, the city that first enamored my own parents and which they have loved so well, has enamored me as well since the early innocent days of my youth and has aroused in me the same passionate feelings that it has aroused in my parents.
As my parents have loved Angeles City and the Angelenos and dedicated to them a lifetime of service—my father served as vice-mayor of Angeles City for twenty-four years, with my mother always by his side as a devoted partner in serving the people of Angeles—I have sipped from the same cup of affection and service for the city and for its people.
How could one ever forget one’s first love? Even when I had to leave the city to study in Manila, the thoughts of my family, my friends, and the people of my beloved city were always on my mind. I was forever coming back to my beloved. So that when I finished college and passed the bar, I chose to stay here permanently, raise a family here, practice law here—here to stay and serve my beloved.
Papano ko nga ba malilimot ang una kong pag-ibig? Dito nagkausbong ang mga una kong pangarap. Dito ako bumuo ng mga bagong panaginip. Dito ko rin tutuparin ang pangakong pinagtibay sa sarili na ang panahon, lakas, kakayahan at talino na ipinagkaloob sa akin ng Puong Maykapal ay iuukol ko sa paglilingkod para sa kabutihan ng aking sinilangang bayan at ng aking mga mahal na kababayang Angeleno.
And so here I am, in good times or bad. I may go away to some other place every now and then to answer a call of service for country or to do a public duty, but I always come back after the work is done, or after each mission is accomplished—and always I thought of whatever is good for my beloved, or what benefits I can bring to my city, be it in terms of public projects or social funds that my beloved needs, or honor to its good name by doing my duty well. For wherever I go or whatever duty I perform, I carry with me the memory of my beloved’s good name.
Papano ko nga ba malilimutan ang una kong pag-ibig, laluna na ngayon na nadarama ko ang kanyang mga hinaing, naririnig ko ang kanyang tinig, tumatawag, humihingi ng kalinga, tinig na nagdurusa.
Sa aking mga pagbisita sa mga barangay, sa aking mga pakikipag-usap sa aking mga mahal na cabalen, sa aking pakikipanayam sa mga kabataan at sa kanilang mga magulang, ay nagtumibay sa akin ang kapasyahan na ito na ang takdang panahon para isakatuparan ko ang mga minimithing panaginip para masagip ang Siyudad Angeles sa kapabayaan ng mga kasalukuyang namumuno, at maibalik dito ang kanyang dating angkin na kabunyian at dangal, ang kanyang dating kasaganaan at kagandahan, at ang kanyang dating kasiglahan.
I hear the call of my beloved city. I hear the yearnings of my dear kababayans.
How can I forget my first love? How can I deny the dreams of my youth? How can I still the passions that now strongly burn within me?
Atin pa kayang aliwang klasing lugud ing malyari kung ibie, nung aliwa itang lugud na kapalit ing kanakung bie. Minuna keng liguran ing kanakung balen, marapat mu rin na iti ing kanakung panauli.
Kakaluguran kung kabalen, miabe-abe tamu king lugud at misaup saup tamu king kagiwan, agyu tamu talakad, agyu tamung mibangun. Luid kayu, ikayung Angeleno.
See you again next week and Mabuhay!
